Brak dostępu gruntu rolnego do drogi publicznej

Dojazd do działki drogą leśną

Działka nie ma bezpośredniego dostępu do drogi publicznej.

Ustawodawca zalicza drogi leśne – a więc taką drogę, jakiej utworzenia chcą wnioskodawcy – do kategorii terenów służących gospodarce leśnej. Drogą leśną, według art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy, są drogi położone w lasach nie będące drogami publicznymi w rozumieniu przepisów o drogach publicznych. Zapewnienie dojazdu do lasu, w celu prowadzenia w nim prac, np. w zakresie produkcji leśnej, stanowi zaś jeden z elementów gospodarki leśnej (produkcja – art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy), która musi być uwzględniana w uproszczonym planie urządzenia lasu.

Zamiana dojazdu leśnego na drogę publiczną

Jednak aby droga leśna stałą się drogą publiczną przejętą przez gminę, musi zostać uruchomiona cała procedura:

• jeśli na terenie jest plan zagospodarowania to należy go zmienić, w zakresie w jakim droga gruntowa zostanie zaplanowana na drogę publiczną a tym samy zmieni się jej przeznaczenie na grunt nieleśny,
• jeśli nie ma planu zagospodarowania – konieczne jest wyłączenie drogi spod produkcji leśnej,
• zgoda Dyrektora Generalnego na podział i sprzedaż,
• następnie uchwała Rady Gminy w sprawie nabycia tej działki.

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 12 listopada 2012 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu sporządzania planu urządzenia lasu, uproszczonego planu urządzania lasu oraz inwentaryzacji stanu lasu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1302), w którym wymienione zostały cele publiczne, m.in. zapewnienie możliwości dostępu do dróg publicznych poprzez tereny leśne. Jak stanowi zaś wyraźnie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy, plan urządzenia lasu jest podstawowym dokumentem gospodarki leśnej opracowywanym dla określonego obiektu, zawierającym opis i ocenę stanu lasu oraz cele, zadania i sposoby prowadzenia gospodarki leśnej. Natomiast uproszony plan urządzenia (art. 6 ust. 1 pkt 7) jest dokumentem zawierającym skrócony opis lasu i gruntów przeznaczonych do zalesienia oraz podstawowe zadania dotyczące gospodarki leśnej. Również definicja gospodarki leśnej z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że jest to działalność leśna w zakresie urządzania, ochrony i zagospodarowania lasu, utrzymania i powiększania zasobów i upraw leśnych, gospodarowania zwierzyną pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – drewna, żywicy, itp. Wskazane przepisy nie odnoszą się do zapewnienia w planie realizacji innych celów, niezwiązanych z gospodarką leśną, takich jak np. podniesienie jakości dojazdu do nieruchomości nie stanowiących lasu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy trwale zrównoważoną gospodarkę leśną prowadzi się według planu urządzenia lasu lub uproszczonego planu urządzenia lasu, z uwzględnieniem w szczególności następujących celów: zachowania lasów i korzystnego ich wpływu na klimat, powietrze, wodę, glebę, warunki życia i zdrowia człowieka oraz na równowagę przyrodniczą; ochrony lasów, zwłaszcza lasów i ekosystemów leśnych stanowiących naturalne fragmenty rodzimej przyrody lub lasów szczególnie cennych; ochrony gleb i terenów szczególnie narażonych na zanieczyszczenie lub uszkodzenie oraz o specjalnym znaczeniu społecznym; ochrony wód, retencji zlewni; produkcji, na zasadzie racjonalnej gospodarki, drewna oraz surowców i produktów ubocznego użytkowania lasu. Powyższe cele – w ocenie organu – determinują zakres prawa własności.

Zobacz również: Wiata rolnicza bez pozwolenia

Dostęp do tereny leśnego

Podstawowym zadaniem drogi leśnej jest dostęp do terenu leśnego w celu prowadzenia w nim gospodarki leśnej. Fakt, że droga leśna może służyć również do dostępu do drogi publicznej (nadal w ramach gospodarki leśnej w ramach konieczności najpierw dojazdu do lasu drogą publiczną) i dostępu do gruntów o innym przeznaczeniu, nie oznacza, że wyznaczanie dróg leśnych odbywa się z pominięciem nadrzędnej zasady związanej z przeznaczeniem takiej drogi na cele gospodarki leśnej. Droga ta nie jest zaś tworzona samoistnie dla innych celów niż gospodarka leśna, nawet jeśli po jej utworzeniu, może być uznawana za drogę wewnętrzną w rozumieniu innych przepisów (ustawy o drogach publicznych czy też Prawa budowlanego).

Zobacz również: Czy gmina może sprzedać drogę gminną?

Drogi publiczne

Stan prawny działki drogowej zdeterminowany jest brzmieniem art. 2a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, zwanej dalej (t.j. Dz. U. z 2013 r. Nr 260), który stanowi, że „drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa. Natomiast, drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu i gminy”.

Drogą publiczną nazywa się tę, która jest położoną na gruncie publicznym., (J. Pieńkos, Praecepta Iuris, Warszawa–Poznań 2010, s. 80).

Przepis art. 2a stanowi expressis verbis, że drogi publiczne stanowią odpowiednio własność publiczną lub samorządową. Nieruchomość przeznaczona pod drogę publiczną może stanowić tylko własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego (art. 2a).

Gmina musiałaby ją zakupić, przejąć od lasów za zgodą dyrektora.

Art 38 ustawy o lasach:

„1. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości Skarbu Państwa znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, z zastrzeżeniem art. 40a, może następować w przypadkach:

1) zbywania udziałów lasów stanowiących własność Skarbu Państwa we współwłasnościach;

2) regulacji granicy polno-leśnej;

3) stwierdzenia przez nadleśniczego nieprzydatności gruntów, budynków i budowli na potrzeby gospodarki leśnej;

4) zmiany przeznaczenia na cele nieleśne i nierolnicze;

5) podyktowanych ważnymi względami gospodarczymi lub społecznymi, o ile nie narusza to interesu Skarbu Państwa.

2. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 1–4, wymaga zgody Dyrektora Generalnego, z zastrzeżeniem ust. 3, a sprzedaż, o której mowa w ust. 1 pkt 5, może nastąpić na wniosek Dyrektora Generalnego za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska.

3. Nadleśniczy może samodzielnie sprzedać grunty leśne i nieleśne o powierzchni do 1 ha, jeśli stanowią enklawę wśród gruntów innej formy własności.

4. Sprzedaż lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych następuje w drodze przetargu publicznego. W przypadku gdy dwukrotnie przeprowadzony przetarg zakończy się wynikiem negatywnym wówczas przedmiot sprzedaży można zbyć w drodze negocjacji cenowej.

5. W razie sprzedaży położonych w granicach administracyjnych miasta lasów, gruntów i innych nieruchomości, o których mowa w ust. 4, gminie służy prawo pierwokupu.

6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb przeprowadzania przetargu publicznego oraz sposób i warunki przeprowadzania negocjacji cenowej w przypadku sprzedaży lasów, gruntów i innych nieruchomości znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych, uwzględniając przejrzystość i sprawność zastosowanych procedur”.

Osobiście uważam ten zabieg za bardzo mało prawdopodobny. Szczególnie, że drogi publiczne muszą spełniać określone normy, co nakłada na gminę obowiązek wykonania i utrzymania takiej drogi

Proszę uzyskać od lasów służebność na przejazd tą drogą, aby uregulować dostęp do drogi publicznej dla swojej działki – to wymaga zachodu, jest kosztowne, ale bardziej prawdopodobne.

Zobacz również: Przejęcie działki pod drogę przez gminę

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.