Działka porośnięta drzewami określona w planie zagospodarowania przestrzennego jako leśna

Ewidencja gruntów i budynków

To, co znajduje się w rejestrze gruntów, nie ma w zasadzie nic wspólnego z planem zagospodarowania przestrzennego.

Podstawową zasadą prowadzenia ewidencji gruntów i budynków jest zasada aktualności, tj. zasada prowadzenia operatu w zgodności z aktualnymi, dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi (przepisy rozdziału 3 rozporządzenia). Jak podkreślono w orzecznictwie, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje przez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych (§ 45 ust. 1). Przepisy rozporządzenia posługują się pojęciem aktualizacji ewidencji, a nie jej prostowania. Usuwanie zatem błędów lub omyłek w ewidencji w ramach jej „aktualizacji” nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja gruntów ma odzwierciedlać, a nie tworzyć.

Zgodnie z § 68 ust. 2 „grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione dzielą się na:

1) lasy oznaczone symbolem Ls,

2) grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem – Lz, lub w przypadku zadrzewień śródpolnych, zaistniałych na gruntach objętych klasyfikacją gleboznawczą – symbolem złożonym z liter Lz oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, np. Lz–R, Lz–Ł, Lz–Ps”.

Rozróżnienie rodzaju użytków gruntowych odbywa się na podstawie przypisania elementów charakterystycznych dla danego rodzaju użytków, a elementy te określa załącznik Nr 6 do rozporządzenia. Stosownie do punktu 1 tego załącznika, zatytułowanego: „Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych”, „do lasów zalicza się grunty określone jako »las« w ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2000 r., Nr 56, poz. 679 ze zm.). Zaliczenie gruntów do gruntów leśnych prowadzi się zatem z uwzględnieniem art. 3 tej ustawy. W świetle tego unormowania lasem w rozumieniu ustawy jest grunt: o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną (uprawami leśnymi) – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) związany z gospodarką leśną, zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle, urządzenia melioracji wodnych, linie podziału przestrzennego lasu, tereny pod liniami energetycznymi, szkółki leśne, miejsca składowania drewna, a także wykorzystywany na parkingi leśne i urządzenia turystyczne”.

Zobacz również: Wycinka drzew na działce rolnej 

Znaczenie ewidencji gruntów

Ewidencja gruntów ma charakter techniczno-deklaratoryjny. Nie tworzy nowych stanów prawnych i nie decyduje o charakterze gruntów. Ewidencja gruntów jest urzędowym rejestrem obejmującym m. innym informacje dotyczące gruntów – ich położenia granic, rodzajów użytków oraz ich klas gleboznawczych. Informacje zawarte w ewidencji gruntów muszą pochodzić z prawem określonych źródeł. Tak więc jakikolwiek wpis w ewidencji gruntów musi mieć oparcie w stosownych dokumentach prawnych i geodezyjnych. Organ prowadzący ewidencję gruntów ma obowiązek aktualizacji ewidencji gruntów oraz obowiązek przestrzegania prawidłowości (pod względem formalnym i merytorycznym) dokonanych wpisów w operacie ewidencyjnym.

Zapisy dokonywane w ewidencji gruntów i budynków są czynnościami materialno-technicznymi, w wyniku których wykazuje się informacje objęte przez art. 20–26 ustawy z 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. Nr 30, poz. 163 ze zm.) Nie kształtuje nowego stanu prawnego nieruchomości, a jedynie potwierdza stan prawny nieruchomości zaistniały wcześniej; ma znaczenie jedynie informacyjno-techniczne, odzwierciedlające określony bezspornie stan faktyczny i prawny.

Zobacz również: Odlesienie działki na rolną

Działka leśna

Na gruncie przepisów art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego w związku z art. 20 ust. 2 ustawy o lasach ukształtował się pogląd, iż ten ostatni przepis stanowi lex specialis w stosunku do ogólnych zasad (zawartych w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym) dotyczących sposobu uwzględniania i wprowadzania zmian w powszechnej ewidencji gruntów i budynków. W orzecznictwie podkreśla się, że konieczność stosowania przepisów ustawy o lasach wynika wprost z art. 20 ust. 3a Prawa geodezyjnego i kartograficznego, co w konsekwencji oznacza, iż obowiązek aktualizowania danych objętych ewidencją gruntów i budynków podlega ograniczeniu w zakresie zmian dotyczących ustalania granic i powierzchni lasów. Zmiany te nie mogą być dokonywane wbrew planom urządzania lasów, które z istoty swej, przesądzają o treści wpisów w ewidencji gruntów. Stosownie bowiem do art. 18 ust. 4 pkt 1 lit. a ustawy o lasach plan urządzenia lasu zawiera nie tylko opis, ale także zestawienie powierzchni lasów i gruntów do zalesienia. W konsekwencji taki plan, zatwierdzony decyzją ministra jest tym dokumentem, na podstawie którego mogą być aktualizowane dane dotyczące granic i powierzchni lasów leżących na terenie objętym tym planem. Jak wielokrotnie potwierdziły w swych orzeczeniach sądy administracyjne, konieczność zgłaszania i odnotowywania zmian danych objętych ewidencją gruntów i budynków zgodnie z przepisami ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków podlega ograniczeniu w stosunku do zmian danych dotyczących ustalenia granic i powierzchni lasu, które muszą być skorelowane z planem urządzenia lasu.

Zobacz również: Kto może kupić las?

Definicja lasu

Z opisu wynika, że działka porośnięta jest drzewami. Może więc zostać przekwalifikowana z urzędu przez starostwo na działkę leśną.

Zgodnie z art. 3 ustawy o lasach „lasem jest grunt o zwartej powierzchni co najmniej 0,10 ha, pokryty roślinnością leśną – drzewami i krzewami oraz runem leśnym – lub przejściowo jej pozbawiony:

a) przeznaczony do produkcji leśnej lub

b) stanowiący rezerwat przyrody lub wchodzący w skład parku narodowego albo

c) wpisany do rejestru zabytków”.

Jeśli nie spełnia tych warunków, może być nadal działką rolną w ewidencji gruntów.

Ustalenia planu zagospodarowania

Ale jeśli teren, na którym leży działka, w planie zostanie przeznaczony na las – to nie będzie możliwa żądna inwestycja na tym terenie.

Plan zagospodarowania jest aktem prawa miejscowego.

„Art. 6. [Ograniczenia sposobu wykonywania prawa własności nieruchomości]

1. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości.

2. Każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do:

1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich;

2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych”.

Ingerencja w prawo własności musi pozostawać w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do celów, dla osiągnięcia których ustanawia się ograniczenia wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 17 kwietnia 2018 r. (sygn. akt II OSK 1410/16), uchylając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 2 września 2016 r. (sygn. akt II SA/Op 489/15).

Wycięcie drzew i działka rolna

Plan zagospodarowania nie musi opierać się na ewidencji gruntów. Jeśli teren w planie zostanie przeznaczony na leśny, to nie będzie można nic tam wybudować.

Proszę więc wyciąć drzewa, jak najszybciej, póki działka jest działką rolną – w celu przywrócenia rolniczego charakteru działki, potem wnioskować o zmianę w planie zagospodarowania przeznaczenia działki na rolną czy użytki rolne zabudowane.

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.