Indywidualne Porady Prawne
Katarzyna Siwiec • Opublikowane: 2021-02-15
Mój problem dotyczy odmowy przyznania mi zwolnienia z podatku rolnego gruntu nabytego na powiększenie gospodarstwa rolnego. W lipcu 2020 r. na podstawie aktu notarialnego stałam się właścicielką gruntu rolnego. Tydzień później złożyłam wniosek w sprawie zwolnienia od podatku rolnego z tytułu kupna na powiększenie swojego gospodarstwa rolnego – spełniałam wszystkie przesłanki ustawowe dotyczące zwolnień i ulg w podatku rolnym. Po dwóch tygodniach (czyli w połowie sierpnia) otrzymałam decyzję, w której organ gminy odmówił mi udzielenia zwolnienia, powołując się na informację Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 7 sierpnia o przekroczonym krajowym limicie pomocy de minimis, gdzie nowa pomoc nie może być udzielana. Czy organ I instancji mógł odmówić mi zwolnienia, gdy w dniu składania przeze mnie wniosku pomoc de minimis była w kraju jeszcze dostępna? Czy mogę odwołać się od tej decyzji, uzasadniając to zachowaniem przeze mnie terminu?
Odpowiedź na Pani pytanie zacznę od wyjaśnienia, że ogólną zasadą prawa administracyjnego jest to, że organ administracji uwzględnia stan prawny i faktyczny na datę wydania decyzji.
Organ, który wydaje decyzję administracyjną, ma obowiązek rozstrzygnąć sprawę w oparciu o stan faktyczny istniejący w dacie orzekania, nie zaś w dacie składania wniosku czy też w dacie orzekania przez organ I instancji. Tym samym, rozpoznając odwołanie, organ II instancji bierze pod uwagę stan prawny na datę wydania decyzji w ramach postępowania odwoławczego, a nie stan prawny, który istniał w dniu orzekania przez organ I instancji. Jeżeli np. doszło do nowelizacji prawa pomiędzy złożeniem wniosku a wydaniem decyzji, a także wydaniem decyzji w I i II instancji, organ powinien mieć na uwadze stan prawny i faktyczny z daty wydawania przez siebie decyzji.
Sytuacja może być inna jedynie w przypadku istnienia tzw. przepisów intertemporalnych w nowelizowanej ustawie, czyli jeżeli dany akt prawny wyraźnie wskazuje, że do spraw wszczętych, a nie zakończonych, stosujemy przepisy dotychczasowe. Jeżeli „(…) ustawa nie zawiera przepisów intertemporalnych, co w orzecznictwie sądowym zrównane zostało z tzw. zasadą bezpośredniego działania nowego prawa” (tak uchwała NSA z 25 listopada 2011 r., II OPS 1/13). W opisanej sprawie nie doszło jednak do zmiany ustawy jako takiej, a po prostu do przekroczenia limitu udzielanej pomocy.
Rzeczywiście 7 sierpnia 2020 roku pojawiło się obwieszczenie o treści:
„Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi informuje, że wysokość wykorzystanego krajowego limitu skumulowanej kwoty pomocy de minimis w rolnictwie na dzień 7 sierpnia 2020 r. wynosi: 100% limitu krajowego, o którym mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rolnym (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 9, z późn. zm.).” Później opublikowano je w Monitorze Polskim pod poz. 741, dlatego uznać trzeba, że do wykorzystania limitu doszło i brak jest dalszych środków na ten cel.
Niestety w mojej ocenie – z wyżej wskazanych przyczyn – załączona decyzja jest poprawna, bo uwzględnia stan na dzień wydania decyzji, do czego obligują organ przepisy prawa. Oczywiście ma Pani prawo zaskarżyć tę decyzję, aczkolwiek w mojej ocenie SKO jej nie zmieni z tego powodu, że w dacie złożenia wniosku limit nie był jeszcze przekroczony.
Na poparcie mojego stanowiska zacytuję orzeczenia sądów. Co prawda, dotyczą one innych spraw, ale zawierają wnioski o charakterze generalnym w zakresie chwili oceny stanu faktycznego i prawnego – na moment wydania decyzji.
„Celem regulacji z art. 48 ust. 2 p.b. jest doprowadzenie do stanu zgodnego z prawem (a więc w czasie teraźniejszym), nie zaś do stanu prawnego, który utracił już moc (…)” [wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 10 kwietnia 2019 r. II SA/Ke 24/19].
„Związany zasadą ogólną prawdy obiektywnej (art. 7 K.p.a. w związku z art. 77 § 1 K.p.a.) organ obowiązany jest ustalić stan faktyczny. Stan faktyczny organ odwoławczy obowiązany jest ustalić na dzień wydania decyzji ostatecznej. Nie jest zatem dopuszczalne ustalenie stanu faktycznego w oparciu o dowody lub uzgodnienia, które dotyczą stanu faktycznego istniejącego w przeszłości (…)” [wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r. II OSK 129/11].
Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) – link do formularza z indywidualną pomocą prawną »
Zapytaj prawnika
Ostatnio dodane